Στα τουρκικά και όχι στα ελληνικά ναυπηγεία οι παραγγελίες του Ναυτικού της Λιβύης

Δύο περιπολικά σκάφη κλάσης Tuzla παρήγγειλε το Ναυτικό της Λιβύης στα τουρκικά ναυπηγεία Dearsan στο πλαίσιο του προγράμματος εκσυγχρονισμού που έχει ξεκινήσει το τελευταίο χρονικό διάστημα. Πρόκειται για την δεύτερη εξαγωγική παραγγελία του τουρκικού ναυπηγείου, μετά τα 10 σκάφη που παρήγγειλε το Τουρκμενιστάν το 2010 και το 2013. Τα λιβυκά πλοία βασίζονται σχεδιαστικά στα 16 σκάφη της κλάσης Tuzla που παρήγγειλε το τουρκικό Ναυτικό το 2007 έναντι 550 εκατ. δολαρίων (411,7 εκατ. ευρώ, δηλ. 25,7 εκατ. ευρώ ανά σκάφος)  οι παραδόσεις των οποίων υπολογίζεται να ολοκληρωθούν το 2015.
Τα τουρκικά σκάφη έχουν μήκος 55,75 μέτρα, πλάτος 8,85 μέτρα και βύθισμα 2,5 μέτρα, ενώ το εκτόπισμα τους φτάνει τους 400 τόνους. Το προωστικό σκεύος των τουρκικών περιπολικών σκαφών περιλαμβάνει δύο πετρελαιοκινητήρες MTU 16V4000 M90 ισχύος 3.700 ίππων, οι οποίοι επιτρέπουν στο σκάφος να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 25 κόμβων και εμβέλεια 1.000 ναυτικών μιλίων με οικονομική ταχύτητα 14 κόμβων.
Ο οπλισμός των περιπολικών κλάσης Tuzla αποτελείται από το κύριο δίδυμο πυροβόλο Oto Melara 40mm L70 το οποίο είναι τοποθετημένο στην πλώρη, δύο τηλεχειριζόμενα πυροβόλα των 12,7 χλστ τύπου  STAMP της τουρκικής εταιρείας Aselsan, ένα εξαπλό περιστρεφόμενο εκτοξευτή ανθυποβρυχιακών ρουκετών ASRL της ίδιας εταιρείας και βόμβες βάθους.
Ο κύριος τακτικός αισθητήρας του σκάφους είναι το σόναρ εμπορικής προέλευσης SP92MKII της εταιρείας Simrad αφού βασική αποστολή των πλοίων σε τουρκική υπηρεσία είναι η αντιμετώπιση υποβρύχιων απειλών προστατεύοντας τους λιμένες και τις διόδους εισόδου και εξόδου των βάσεων του τουρκικού Ναυτικού. Εκτός από το σόναρ τα περιπολικά κλάσης Tuzla διαθέτουν ένα ραντάρ έρευνας/ναυτιλίας και ηλεκτροπτικό σύστημα ημέρας/νύκτας Aselflir 300D της Aselsan.
Όσον αφορά τα σκάφη του Τουρκμενιστάν ο οπλισμός και ο εξοπλισμός τους διαφέρει από αυτόν που διαθέτουν τα 16 τουρκικά πλοία. Πιο συγκεκριμένα τα τουρκμενικά σκάφη είναι εξοπλισμένα με  4 βλήματα επιφανείας-επιφανείας κατά πάσα πιθανότητα Kh-35 Uran-E ρωσικής κατασκευής, πρωραίο δίδυμο πυροβόλο Oto Melara 40 χλστ L70, εξαπλό εκτοξευτή ανθυποβρυχιακών ρουκετών ASRL της Aselsan και 2 σταθεροποιημένα τηλεχειριζόμενα πυροβόλα τύπου STOP των 25 χλστ, 2 σταθεροποιημένα τηλεχειριζόμενα πυροβόλα τύπου STAMP των 12,7 χλστ και 2 τηλεχειριζόμενους εκτοξευτές φορητών βλημάτων αεράμυνας τύπου BORA με δύο βλήματα έκαστος. Επιπλέον τα τουρκμενικά σκάφη διαθέτουν ραντάρ επιτήρησης Variant της Thales Naval Nederland και σύστημα Μέτρων Ηλεκτρονικής Υποστήριξης (ESM) DR3000SLW της Thales.
Αναμφίβολα η νέα παραγγελία για τα τουρκικά ναυπηγεία αποτελεί μία ακόμη επιβράβευση της προσπάθειας που ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια το τουρκικό Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας το οποίο με όραμα την επίτευξη της βιομηχανικής-εξοπλιστικής επάρκειας της Τουρκίας κατάφερε να συμβάλει στην αύξηση της εξωστρέφειας των τουρκικών αμυντικών βιομηχανιών. Αξιοποιώντας σημαντικά εγχώρια εξοπλιστικά προγράμματα, η τουρκική βιομηχανία αναπτύσσει τα τελευταία 10 χρόνια με την βοήθεια ξένων εταιρειών-συνεργατών νέα, η "τουρκοποιημένα" προϊόντα υπαρχόντων οπλικών συστημάτων και με τη βοήθεια που η τουρκική κυβέρνηση προσφέρει απλόχερα καταφέρνει να κερδίσει εξαγωγικά συμβόλαια που δημιουργούν θέσεις εργασίας στην Τουρκία και φέρνουν σκληρό συνάλλαγμα στην οικονομία.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα η συνολική παραγγελία του Τουρκμενιστάν στην Dearsan για τα 10 σκάφη κλάσης Tuzla φτάνει τα 257 εκατ. ευρώ. Τα δύο πρώτα σκάφη που το Τουρκμενιστάν παρήγγειλε από την Dearsan το 2010 κόστισαν 55 εκατ. ευρώ και ναυπηγήθηκαν στην Τουρκία, ενώ τα υπόλοιπα οκτώ ναυπηγούνται στο Τουρκμενιστάν με την τεχνική βοήθεια των Τούρκων.
Την ίδια στιγμή τα ΕΝΑΕ που είχαν σχεδιάσει και ναυπηγήσει ανάλογα πλοία πριν από 20 χρόνια και πιο συγκεκριμένα δύο περιπολικά ανοικτής θαλάσσης τύπου HSY-55 και τέσσερα τύπου Osprey HSY-56A για το ΠΝ, δεν κατάφεραν ποτέ να προωθήσουν τα σκάφη αυτά εμπορικά στο εξωτερικό, αφού είχαν επαναπαυτεί στις εγχώριες παραγγελίες οι οποίες όμως κάποια στιγμή λόγω της οικονομικής κρίσης έπαυσαν να υπάρχουν.
Τα ελληνικά πλοία είναι σαφώς ανώτερα από τα τουρκικά με καλύτερο εξοπλισμό, αρχικώς σχεδιασμένα για να φέρουν 4 πυραύλους επιφανείας-επιφανείας RGM-84 Harpoon, με καλύτερους αισθητήρες και εξοπλισμένα με το Σύστημα Διαχείρισης Μάχης TACTICOS της Thales NL το οποίο υποστηρίζεται απο την ελληνική εταιρεία SSMART SIGNAAL Hellas.
Αυτό που πραγματικά στερείται η ελληνική αμυντική βιομηχανία δεν είναι τόσο η απουσία προϊόντων αλλά με γενικότερη αναπτυξιακή και εξαγωγική στρατηγική υπό τον συντονισμό και την υποστήριξη της Πολιτείας. Η τελευταία υπό το βάρος της κακοδιαχείρισης και των εξοπλιστικών σκανδάλων του παρελθόντος, δεν βλέπει τις αληθινές αναπτυξιακές και εξαγωγικές δυνατότητες που θα μπορούσε να έχει η εγχώρια αμυντική βιομηχανία υπό μία πολιτική ηγεσία, η οποία θα έχει όραμα, στόχους, χρονοδιάγραμμα και πάνω από όλα σοβαρότητα και συνέχεια.
Σε πείσμα όλων αυτών που ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει αξιόλογη αμυντική βιομηχανία, οι ελληνικές εταιρείες υπό τις παρούσες δύσκολες συνθήκες, μπορούν και πραγματοποιούν εξαγωγές ύψους 200 εκατ. ευρώ το χρόνο. Μπορούμε άραγε να αναρωτηθούμε τι θα μπορούσε να πετύχει η εγχώρια αμυντική βιομηχανία αν υπήρχε η στοιχειώδης οργάνωσης, ο βασικός συντονισμός η εξάλειψη των γνωστών γραφειοκρατικών αγκυλώσεων και η συμβολή της Πολιτείας στην προώθηση των προιόντων τους στο εξωτερικό.
 defencenews