Νέο «κρούσμα» αποφυγής ΗΠΑ και Ευρώπης από την Τουρκία

Καμία εξάρτηση και δυνατότητα εκβιασμού δεν αποδέχεται η Τουρκία, χωρίς αυτό να εξαιρεί είτε τις Ηνωμένες Πολιτείες είτε τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σα να βλέπει… βαθειά στο μέλλον προβλέποντας σοβαρές συνέπειες σε περίπτωση που δεν έχει κατορθώσει να αποδεσμευθεί πλήρως από οτιδήποτε που δεν θα είναι απολύτως τουρκικό, άρα ελεγχόμενο και ασφαλές, ενώ πιο βραχυπρόθεσμα, οι εξαγωγές των αμυντικών προϊόντων της θα είναι προβληματικές και εξαρτώμενες από τη συναίνεση τρίτων, εάν δεν ελέγχει απόλυτα την τεχνολογία.
Με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (IAAA-ISDA)
Μετά την – καταρχήν – επιλογή κινεζικού συστήματος, όχι διότι πλεονεκτούσε τεχνολογικά του ανταγωνισμού, αλλά διότι ο προμηθευτής δεν είχε αντίρρηση στην πλήρη μεταφορά της τεχνογνωσίας, έρχεται ακόμα ένα περιστατικό που αλιεύθηκε στα ψιλά των διεθνών μέσων ενημέρωσης, για αν αποδείξει ότι πρόκειται για στρατηγική επιλογή της Τουρκίας, από την οποία δε σκοπεύει εύκολα να υπαναχωρήσει.

Το τελευταίο λοιπόν «κρούσμα» ήταν η έναρξη διαπραγματεύσεων με την ιαπωνική κυβέρνηση και τη Mitsubishi Heavy Industries που άρχισε η Τουρκία, με σκοπό να αποκτήσει πλήρη πρόσβαση στην τεχνολογία των πετρελαιοκινητήρων, ώστε να εξοπλίσει το νέο άρμα μάχης Altay.

Αντικείμενο των τουρκικών σχεδιασμών είναι η πρόσβαση και η μεταβίβαση της τεχνολογίας του ισχύος 1.200 ίππων (στις 2.300 στροφές ανά λεπτό), τετράχρονου, οκτακύλινδρου σε διάταξη V (V8) πετρελαιοκινητήρα του νέου, εγχώριας σχεδίασης και παραγωγής ιαπωνικού άρματος Type 10 που κατασκευάζεται από τη Mitsubishi Heavy Industries.

Σημειώνεται, ότι το 2010 το υπουργείο Άμυνας της Ιαπωνίας ανέθεσε σύμβαση στη Mitsubishi Heavy Industries για την παραγωγή 13 αρμάτων μάχης Type 10 συνολικού ύψους 87,49 εκατ. ευρώ. Η παράδοση των αρμάτων στις Ιαπωνικές Χερσαίες Δυνάμεις Αυτοάμυνας ολοκληρώθηκε τα τέλη του 2011 και τον Ιανουάριο του 2012 αυτά εντάχθηκαν σε υπηρεσία. Μέχρι το 2008 για την ανάπτυξη του Type 10 η Ιαπωνία έχει δαπανήσει περισσότερα από 350 εκατ. ευρώ (με βάση εκτιμήσεις σήμερα το ποσό έχει ξεπεράσει τα 500 εκατ. ευρώ) ενώ σκοπός είναι το κόστος μονάδας παραγωγής σειράς θα ανέρχεται σε περίπου 5 εκατ. ευρώ.
Οι τουρκικές διαπραγματεύσεις με την ιαπωνική κυβέρνηση και βιομηχανία αποτελούν σημαντική στροφή στο πρόγραμμα ανάπτυξης του τουρκικού άρματος μάχης Altay αφού όλα τα μέχρι σήμερα στοιχεία καταδείκνυαν ότι η σχεδόν βέβαια επιλογή του ισχύος 1.500 ίππων πετρελαιοκινητήρα θα γινόταν από τη γερμανική MTU και συγκεκριμένα από τις βελτιωμένες εκδόσεις των οικογενειών MTU-880 (μεταξύ αυτών και MT-883 Europack) και MTU-890. Μάλιστα, τα τέσσερα πρωτότυπα του Altay έχουν ήδη εφοδιαστεί με κινητήρες MT-883 Europack που η προμήθεια τους είχε γίνει στο πλαίσιο του προγράμματος ανάπτυξης.
Υπενθυμίζεται, ότι οι πετρελαιοκινητήρες της MTU βρίσκονται σε μαζική χρήση στις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας. Παραδειγματικά αναφέρεται, ότι η Τουρκία διαθέτει σήμερα σε υπηρεσία 354 άρματα μάχης Leopard 2A4 με πετρελαιοκινητήρα MB 873 Ka-501 κατασκευής της MTU, περισσότερα από 400 άρματα μάχης και άρματα οικογενείας Leopard 1 (MTU MB 838 CaM 500), 170 άρματα μάχης Sabra (MTU 881 KA-501), τουλάχιστον 240 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα Firtina T155 (MTU-881 KA 500), κ.α.

Επιπρόσθετα, η MTU διαθέτει θυγατρική στην Τουρκία, την MTU Motor Turbin San. ve Tic. AS, με μεγάλες δυνατότητες στην εγχώρια παραγωγή πετρελαιοκινητήρων πολιτικής και στρατιωτικής χρήσης κατόπιν αδείας της μητρικής (όπως για παράδειγμα οι πετρελαιοκινητήρες MTU 881 KA-501 για τα 170 άρματα μάχης Sabra).
Η δεύτερη εναλλακτική επιλογή, με βάση τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα στοιχεία ήταν ένας τουρκικής σχεδίασης πετρελαιοκινητήρας ισχύος 1.800 ίππων που θα βασιζόταν στην τεχνολογία της νοτιοκορεατικής Doosan Infracore Corporation, που αναπτύσσει τον ισχύος 1.500 ίππων πετρελαιοκινητήρα του νέου νοτιοκορεατικού άρματος μάχης K2 Black Panther. Όμως και αυτός αποτελεί κατά βάση, σχεδιαστική εξέλιξη του πετρελαιοκινητήρα MTU-890 της γερμανικής MTU (η ισχύος 1.100 ίππων έκδοση του τυποποιημένη ως MTU-892 χρησιμοποιείται από το νέο γερμανικό τεθωρακισμένο όχημα μάχης – ΤΟΜΑ Puma).
Όπως φαίνεται όμως, ο τουρκο-γερμανικός «γάμος» σε ότι αφορά τουλάχιστον την MTU, δεν διέρχεται και την καλύτερη περίοδό του, αφού η Τουρκία αναγκάζεται να στραφεί σε εναλλακτική επιλογή, καθώς παρουσιάζεται απροθυμία από τη γερμανική εταιρία να μεταβιβάσει στην τουρκική θυγατρική πλήρη τεχνογνωσία για τις σύγχρονες οικογένειες πετρελαιοκινητήρων, αλλά παρουσιάζεται και πολιτικός έλεγχος των εξαγωγών. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, η γερμανική κυβέρνηση απαγόρευσε πρόσφατα την επανεξαγωγή κινητήρων της MTU που επρόκειτο να εγκατασταθούν σε τουρκικής σχεδίασης τεθωρακισμένα οχήματα που προορίζονταν για το Αζερμπαϊτζάν.

Καθώς η Τουρκία έχει αντιληφθεί, ότι μόνο η εξαγωγή του άρματος μάχης Altay αποτελεί τη λύση για τη μακροβιότητα του προγράμματος αλλά και την επιβίωση και περαιτέρω ανάπτυξη της τουρκικής βιομηχανίας τεθωρακισμένων οχημάτων που με το πρόγραμμα του Altay ετοιμάζεται να ενταχθεί στους κύριους κατασκευαστές του τομέα παγκοσμίως, ο έμμεσος πολιτικός έλεγχος των εξαγωγών δεν είναι ανεκτός.

Καθόλου περίεργα, την ίδια διαπίστωση για την ανάγκη εξαγωγών έχει κάνει τόσο η ιαπωνική κυβέρνηση, όσο και η ιαπωνική αμυντική και αεροδιαστημική βιομηχανία. Σημειώνεται, ότι οι μέχρι και σήμερα «επιδόσεις» της Ιαπωνίας στην εγχώρια παραγωγή οπλικών συστημάτων, κατόπιν αδείας του κατασκευαστή, ή στην εξ ολοκλήρου εγχώρια ανάπτυξη και παραγωγή, καθιστούν την έννοια «εξωφρενικό κόστος» απλό… ευφημισμό.
Όπως είναι αυτονόητο, έγινε πλέον πλήρως κατανοητό, ότι η εγχώρια παραγωγή κατόπιν αδείας ή η πλήρους εγχώριας ανάπτυξη και παραγωγή οπλικών συστημάτων σε εξωφρενικά κόστη, δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί και ειδικά σε ότι αφορά τα ιαπωνικής σχεδίασης και παραγωγής οπλικά συστήματα, οι εξαγωγές (που κατέστησαν την ιαπωνική βιομηχανία μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο) είναι μονόδρομος για τον επιμερισμό του κόστους ανάπτυξης αλλά και την απόσβεση.
Αν στην παραπάνω οικονομική –λογιστική διαπίστωση που θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα προκαλέσει στο άμεσο μέλλον χαλάρωση των εξαιρετικά αυστηρών ιαπωνικών προβλέψεων για τις εξαγωγές στρατιωτικού και διπλής χρήσης υλικού, προστεθεί και η αυξανόμενη και εκδηλούμενη δημόσια τάση εκ νέου «στρατικοποίησης» της Ιαπωνίας, τότε αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί και το γενικό πλαίσιο της τουρκικής στροφής προς την Άπω Ανατολή. Η επιτυχία της όμως μένει να αποδειχθεί για πλειάδα λόγων…
 defence-point