Ξεριζώστε το πελατειακό κράτος

Του Γιώργου Κράλογλου 

Όσο η χώρα είναι χειροπόδαρα δεμένη με το χρέος, οι εκλογές δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε ουσιαστικό εκτός από την ψευδαίσθηση ότι μια νέα κυβέρνηση θα κάνει αυτά που δεν μπόρεσε η προηγούμενη. Εκείνοι που υπόσχονται τομές στην πολιτική ζωή ας ξεριζώσουν το πελατειακό κράτος και το κρατικοδίαιτο σύστημα. Ας το κάνουν αν τολμούν.

Και για πρώτο βήμα ας επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο του βουλευτή ώστε η παρουσία του στο κοινοβούλιο να εξυπηρετεί όντως τα πιστεύω και τις ελπίδες των ψηφοφόρων και όχι τις προσωπικές του φιλοδοξίες.

Οδηγήθηκα στο σημερινό μου σημείωμα διαβάζοντας επισημάνσεις προβληματισμού των σχολιαστών του χθεσινού μου σημειώματος σχετικά με την ποιότητα της προσφοράς των βουλευτών.

Ξεχώρισα ανάμεσα τους και δύο που στοχεύουν στην καρδιά του προβλήματος του κρατικοδίαιτου συστήματος και της πελατειακής αντίληψης του κράτους. Τις μεταφέρω για ευρύτερο προβληματισμό.

Ο σχολιαστής Βασίλης Ροδίτης λέει (μεταξύ άλλων): «Στην θεμελιώδη ταξική αντιπαράθεση μεταξύ κρατικοδίαιτων και παραγωγικών ιδιωτών, ο πολίτικος καλείται να αντιπροσωπεύσει τα συμφέροντα και των δυο κοινωνικών τάξεων. Μέχρι στιγμής έχουμε δει το πολίτικο σύστημα στην χωρά να εξυπηρετεί με κοντόφθαλμο και ζημιογόνο τρόπο μόνον τα συμφέροντα της τάξης των κρατικοδίαιτων εις βάρος της μη κρατικοδίαιτης κοινωνίας. Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος για να διαχωριστούν αυτές οι δυο ιδιότητες του διαχειριστή δημόσιου χρήματος και του νομοθέτη από το ίδιο πολίτικο πρόσωπο και να αποδοθούν σε διαφορετικά πρόσωπα ώστε να υπάρχει μια πιο ισορροπημένη εκπροσώπηση των δυο θεμελιωδών κοινωνικών τάξεων στους πολιτικούς θεσμούς της χώρας.»

Και ο σχολιαστής Spyridonαναφερόμενος στο παραπάνω σχόλιο συμπληρώνει: « Οι βουλευτές πρέπει να δρουν μόνον ως "αντιπρόσωποί μου. Και οιοσδήποτε εξαρτάται και πληρώνεται από το κράτος ,από τα λεφτά των φορολογουμένων, πρέπει να ελέγχεται άμεσα από τους αντιπροσώπους "μου", άλλως, ποιός είναι ο λόγος ύπαρξής των;

Επέλεξα τις παραπάνω εύστοχες επισημάνσεις γιατί επαναφέρουν το γνωστό τεράστιο θέμα του αίσχους των «συγκοινωνούντων δοχείων» των βουλευτών με τους πελάτες-ψηφοφόρους και από εκεί με το κράτος-πατερούλη που πριμοδοτεί την λειτουργία του συστήματος σε βάρος της τσέπης όλων των φορολογουμένων.

Βεβαίως κατά καιρούς έχουν ακουστεί ιδέες αρχηγών κυρίως πολιτικών κομμάτων «σφήνας» στα παραδοσιακά και αποτυχημένα κόμματα του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και των αριστερών μετασχηματισμών.

Έχουν ακουστεί ιδέες και υποσχέσεις για υπουργικά συμβούλια μικρών σχημάτων και για χρησιμοποίηση τεχνοκρατών στην κυβέρνηση με αντίστοιχο περιορισμών των βουλευτών μόνο στο κοινοβουλευτικό τους έργο.

Έχουν ακόμη ακουστεί αντιγραφές του αμερικανικού και του σκανδιναβικού συστήματος καθώς και συνδυασμοί των συστημάτων αυτών αλλά όλα έχουν μείνει στα λόγια γιατί κανείς από εκείνους που κινούσαν το όλο θέμα δεν το εννοούσε.

Χρησιμοποιώ δε τις παραπάνω επισημάνσεις των σχολιαστών του Capital.gr αφενός για να ενισχύσω την άποψή μου ότι σε σχόλια και αναλύσεις που βλέπουμε εύκολα και άμεσα στο διαδίκτυο μπορούμε να αντλήσουμε θέσεις προβληματισμού των πολιτών. Και αφετέρου να προκαλέσω συζήτηση πάνω σε θέματα μεταρρυθμίσεων και στην πολιτική σκηνή.

Αντί λοιπόν να ωρύονται οι πολιτικοί και τα κόμματα με τα βλακώδη συνθήματα περί μνημονιακών και αντιμνημονιακών που δεν έχουν την ελαχίστη αξία αφού τα μνημόνια θα πηγαινοέρχονται μία δεκαετία ακόμη, ας δουν πως μπορούν να μετασχηματίσουν και να μεταρρυθμίσουν τις ιδεολογίες τους και την πολιτική τους πρακτική.

Και για να μιλήσουμε επί της ουσίας.

Ασφαλώς και είναι δικαίωμα του πολίτη να στέλνει στην Βουλή αυτόν που κρίνει κατάλληλο (έστω και αν κάνει λάθος) αλλά τι δουλειά έχει ο εκλεγμένος (με τον οποιοδήποτε τρόπο) να διορίζεται υπουργός και να διαχειρίζεται τα λεφτά των φορολογουμένων ή να μεταφέρει σε νόμους τα βιώματά του, τις εμμονές του και τις φαντασιώσεις του;

Αν δεν απομονωθούν οι βουλευτές στην αποκλειστική αντιπροσώπευση στην Βουλή των ψηφοφόρων πως θα διακόψουμε την αλυσίδα των κρατικοδίαιτων υποχρεώσεων που αναλαμβάνουν έναντι ψήφων και ίσως και χρηματοδοτήσεων των κομμάτων δεδομένου ότι και από την προεκλογική περίοδο σχηματίζεται η κυβέρνηση και ορίζονται οι βασικοί υπουργοί του κόμματος που σαφώς προηγείται και προορίζεται για την εξουσία;

Αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για θέμα τεραστίων διαστάσεων που δεν μπορεί μόνο μέσα από δημοσιογραφικές επισημάνσεις και σχόλια να αποκτήσει σάρκα και οστά.

Το θίγω όμως γιατί βαθύ μου πιστεύω είναι ότι τόσο οι εκλογές όσο και τα σημερινά κόμματα εξουσίας δεν έχουν να προσφέρουν λύσεις που θα μας βγάλουν από το πολιτικό τέλμα που μας έφεραν τις τελευταίες δεκαετίες.

Συνεπώς αν θέλουν πράγματι να φέρουν κάποια αλλαγή ας μας απαλλάξουν από το τερατώδες πελατειακό κράτος που έχτισαν για λογαριασμό τους αλλά πίνει το δικό μας αίμα. Και η αποκοπή των βουλευτών από το πελατειακό σύστημα είναι μια πρώτη καλή αρχή. Τον τρόπο ας τον βρουν μόνοι τους.
george.kraloglou@capital.gr