Η εξύβριση της τέχνης και η τέχνη της εξύβρισης

 Είναι τέχνη άραγε το να εξυβρίζει η “τέχνη”  υπό το μανδύα της σάτιρας;
 Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί για το θεατρικό έργο Corpus Christi καθώς και για άλλα παρόμοια τα οποία απασχόλησαν την κοινωνία μας κατά καιρούς. Έχει γίνει πλέον κοινότυπο να διαμαρτυρόμαστε, να διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας, να μας κρίνουν για την συμπεριφορά μας, να μας παρουσιάζουν γραφικούς και να μας θεωρούν άτομα μειωμένης διανοητικότητας και χαμηλού πολιτισμικού status.

Είναι όντως αυτό το έργο άλλα και κάθε έργο που εξυβρίζει , σατιρίζει τα θρησκευτικά πιστεύω του οποιουδήποτε  απαράδεκτο από κάθε άποψης.  Αν μπορεί αυτό να ονομασθεί τέχνη τότε έχει αποτύχει να αποδώσει αυτό που πρέπει. Το να παρουσιάζεις ομοφυλόφιλους κάποια άτομα, που μερικά δισεκατομμύρια τα αγαπούν και τα σέβονται είναι τουλάχιστον ανήθικο. Να τους προσδίδεις χαρακτηριστικά μη φυσιολογικά που πιστεύω ο καθένας δεν θα ήθελε για το παιδί του προσφέρει κάτι; Ή μήπως όταν πρόκειται για το Χριστό οι πάσης φύσεως θεατρικές και άλλες παραστάσεις είναι υψηλή τέχνη και πρέπει να αφήνονται στην κρίση του κόσμου να τις δει και να αποφασίσει, ενώ όταν πρόκειται για το Ισλάμ, την Εβραϊκή θρησκεία είναι μισαλλοδοξία και πρέπει να καταστέλλονται;
Ε τέτοια τέχνη δεν την θέλω, είναι καθαρό ξέρασμα των συμπλεγμάτων που έχουν μέσα τους μερικοί οι οποίοι για κάποιο λόγο έτυχε να είναι γνωστοί και έτυχε να μπορούν να επηρεάσουν τις μάζες.

Από την άλλη, όπως λέει και ο τίτλος, το να βρίζεις θέλει τέχνη(;). Χρειάζεται να επικεντρωθείς σε εκείνο το οποίο θα ενοχλήσει το άτομο /α που θέλεις να ταπεινώσεις, να εξευτελίσεις , να εξουθενώσεις. Και αυτό δεν είναι δύσκολο, γιατί συνήθως βγάζεις από μέσα σου, αυτό που σε κατέχει, το περίσσευμα της ψυχής σου. Αν έχεις καλοσύνη, θα βγάλεις καλοσύνη, αν έχεις πικρία θα βγάλεις πικρία, αν είσαι ειρηνικός με τον εαυτό σου και τους άλλους, θα βγάλεις ειρήνη, αν είσαι φιλοσοφημένος, θα φιλοσοφείς κ.λ.π. Αν όμως είσαι στα πάθη σου υπόδουλος, θα βγάλεις τα πάθη σου. Αν μέσα σου επικρατεί η ανωμαλία, πνευματική και σωματική, αναπόδραστα αυτή θα βγάλεις. Αν στη ζωή σου οι έγνοιες σου είναι σαρκικές και μόνο, αυτές θα αναδείξεις και στα έργα σου. Αν ο εγωισμός σου δεν σε αφήνει να αυτοκατακριθείς , τότε στα έργα σου θα κατακρίνεις όλους εκτός από αυτούς που πρέπει. Συνήθως οι πράξεις μας (και συγκεκριμένα στο έργο αυτό) είναι προέκταση των λογισμών μας , των πράξεών μας. Οι ομοφυλοφιλικές περιπτύξεις στο έργο αυτό μεταξύ Αγίων δε δείχνει παρά την ανάγκη του συγγραφέα να αναδείξει τον εαυτό του ως τέτοιον αλλά και να λοιδορήσει τα πιστεύω μας, το Χριστό, ο Οποίος γι΄ αυτόν αποτελεί ΕΛΕΓΧΟ. Τον ελέγχουν τα λόγια, Του, οι πράξεις Του. Το ασυμβίβαστο της ζωής του Χριστού με την όλη ζωή του εκάστοτε τυχάρπαστου δήθεν σατιρικού συγγραφέα φέρουν μέσα του σύγκρουση. Τον ελέγχουν μέσα του τα λόγια του Χριστού άλλα δεν τα παραδέχεται, συγκρούεται με το εγώ του που αντιστέκεται αλλά και πάλι δεν αντέχει τη θωριά του φωτός του Χριστού.

  Συμπεραίνοντας η τέχνη της εξύβρισης δεν είναι σπουδαίο πράγμα και δεν θέλει ιδιαίτερες σπουδές. Και όσοι είναι κατ΄ επάγγελμα υβριστές τίποτα άλλο από το να βάλουν σε σειρά τις σκέψεις τους και να συγγράψουν ένα θεατρικό έργο δεν χρειάζεται. Είναι η εξωτερίκευση των έσω μας.
  Και γι΄ αυτούς τους δύστυχους που παρακολούθησαν το έργο ή διαμαρτυρήθηκαν ότι καταπατείται η ελευθερία της τέχνης, δεν είναι παρά η άτυπη συμφωνία, ο συντονισμός των συχνοτήτων, των ενδότερων της ψυχής του συγγραφέα με τη δική τους. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
 Αλλά και αυτοί που αδιαφορούν φέρουν τεράστια ευθύνη. Κάπου στην αποκάλυψη λέει ο Χριστός δεν σε θέλω χλιαρό στην πίστη. Παρά χλιαρός καλύτερα αρνητικός. Ο χλιαρός ουδέποτε ψάχνει, ουδέποτε αλλάζει, επαναπαύεται στα τυπικά και θεωρεί ότι είναι άλλων δουλειά. Ο Χριστός είναι μόνο στην εκκλησία, δεν ασχολείται με τα κοσμικά, να μην τον αναμιγνύουμε στα κοινωνικά, τα πολιτισμικά. Η αδιαφορία είναι παιδί της αναισθησίας .

  Τελειώνοντας θα ήθελα να υποβάλω το εξής ερώτημα. Είναι άραγε χειρότερη η φάρσα την οποία υπέστη η κ. Κανέλλη  σε τηλεοπτικό σταθμό και έγινε τόση φασαρία, τόσα συγνώμη, τόσες απολογίες στον αέρα, τόσα κλάματα ή η παρουσίαση του Χριστού και των Αποστόλων ως ομοφυλοφίλων; Eάν γυριζόταν ένα θεατρικό έργο παρουσιάζοντας την κ. Κανέλλη να είναι ομοφυλόφιλη και στην παρέα της να είναι και άλλοι βουλευτές και αυτοί ομοφυλόφιλοι και παρουσιαζόταν στον ίδιο χώρο άραγε δεν θα διαμαρτύρονταν έντονα, η βουλή, οι πολιτικοί , και κόσμος του δήθεν πνεύματος; Αυτεπάγγελτα δεν θα επέμβαινε ο εισαγγελέας; Η ευαισθησία σίγουρα θα περίσσευε. Σε όλα τα κανάλια και στις εφημερίδες η συμπαράσταση στους βαλλόμενους και περιγελόμενους βουλευτές θα ήταν δεδομένη.  Για το Χριστό και τους Αποστόλους γιατί δεν είδαμε τίποτα; Δεν είναι αυτό υποκρισία, δεν είναι αυτό δυο μέτρα και δύο σταθμά;
  To μόνο που έχουμε να πούμε αδέλφια είναι το  “ΠΑΤΕΡ ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΙΣ ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ “.
  Προσευχή και μόνο προσευχή, για εμάς αλλά και για τους άλλους.

  Νέαρχος Παναγή
  Λεμεσός
Πηγή